вясёлая восень, за кожным вуглом – па забойцы,
і памяць пра лета ад шчасьця ўтапілася ў Леце,
яны бавяць час у баёх між сабой ці
мае залаценькія вершы зграбаюць у сьмецьце.
спаліць бы душу, цёплы попел разьвеяць па ветры,
быць лёгкім дыханьнем у родным азяблым целе
тваім. Мой горад – адзіны, каму я веру.
так прагне, так прагне Амур у цябе пацэліць.
2005
|
|
