(непапраўныя страты поўнагадовых)
|
памнажаюцца думкі, выходзяць крывёю з носа, анемія душы, я ня ў стане такое зносіць, як з далоньню маёй цалаваліся белыя ружы, уцякаў з галавы новы вершык, нэрвовы і скрушны. быццам сьлёзы з маіх вачэй для цябе атрута, гэй, хадзем тусавацца ў пекле, там будзе крута, сьвет навучыць цябе жыцьцё маляваць з натуры, ты пакінеш зубамі сьлед на празрыстай скуры.
2004
|
|