Яснавяльможнай пані Арэшчысе
|
Гдзе ж нам парывацца – З мудрымі раўняцца: Чэсьць аддаць Аўторцы У простай гаворцы! Не, ня чэсьць, то мала – Славу сваім трудам Сама ты зьяднала!.. Ты з пальмай прад людам. Шмат ксёнжак пісалі Не аб нашым браце: Лепш чужых пазналі, Як у сваёй хаце; А нас, подлых кмеці, Міналі здалёка I хавалі дзеці Ад нашага вока. А Ты, пані, сьмела Заглянула ў хату, Усё зразумела I нашаму брату Працягнула руку I сэрцам балела, Глядзеўшы на муку, I пяром умела Выліць смутак гэты, – Што аж душа рвецца, Што плачуць кабеты, Ня знаюць, гдзе дзецца! Чым жа мы аддзячым? Што ж мы напрыносім? – Хіба што заплачым Ды Бога папросім: Прымі ж нашу дзяку У малітве, ў сьлёзцы, Прымі як азнаку Тваёй славы ў вёсцы.
|
|