Вунь першая хмара павісла бянтэжна Над краем. Легальна зусім і зусім незалежна Зьнікаю. Вось першая кропля апала над борам, Над гаем... З гасьцінных канапаў і з пышных убораў – Зьнікаю. Зьнікаю з усьмешак на тварах лісьлівых, Няверных. Зьнікаю. Хай будзе на момант шчасьлівым Той бераг, Дзе мроя збылася, дзе кветка ўзьнялася, А явы ня стала... Зьнікаю, пакуль я сама у сабе не знайшлася Цьвяроза і стала. Вунь нечая зорка, начная ільдзінка, Плыве па-над гаем. Зь люстэркаў усіх і з усіх фотаздымкаў – Зьнікаю, Зьнікаю...
|
|