Praz hultajstva, praź niadbalstva
Šmat čaho hublałi my:
Ad paddanstva, ad načalstva,
Jak načnyja nikłi ćmy.
Sabie sami ŭhavaryłi,
Što nia ŭ mocy zbyć biady, –
Biez padpałki tak varyłi
Sabie kašu ŭ nienaŭdy.
Łazma leźłi sami ŭ nierat,
Jak by hnaŭ chto u karšel, –
Tyc dy myc – ni ŭzad ni ŭpierad,
Źbiłi ściežki na kisiel.
I ani, kab zvaruchnucca,
Azirnucca navakoł, –
Zalahłi, by ŭ stupie hruca, –
Toj nia choča, a toj kvoł.
A ŭžo čas pracierć, zdajecca,
Vočy choć by kułakom
I zaniać u kucie miejsca,
A nia niejdzie za vuhłom.
Nie chadzić ža viek u pročki
Ad siabie, nia znaŭšy dzie;
Być zatyčkaj pustoj bočki –
Soram volnaj hramadzie!
1926
|
|
