Узьвейны ветрык легкавейны
Пакажа сьцежку напрасткі.
...Дзень добры, рыжы муравейнік,
Ты вырас, нібы гарадскі!
Ды роскашы, відаць, ня прагнеш.
Зь лісьця, зь ігліцы домік ваш.
Хоць соты раз сьцяблінку цягнеш,
Як мэблю, гарадскі мураш.
Паглянь, ужо зара вячорная
Вясёлы спальвае настрой.
Мне ля тваёй сасны прасторна,
Бы ў хаце мацеркі маёй.
Я буду доўга тут шчасьлівай
Сьвятлом узгоркаў і раўнін,
Дзе вецер малады гульліва
Зрывае пацеркі з рабін.
|
|
