Ты той, каго няма са мной
Ні ў будзень, ні ў нядзелю.
Ды цеплю я (якой цаной!)
Вясёлую надзею.
Я спадзяюся на сяўбу,
На кожны лісьцік новы.
На залатую малацьбу
Трывожнае любові.
Ды – адрываецца лісток
Асеньняга бяссоньня.
Па леву ручаньку – масток,
Па правую – бяздоньне.
Раскручваць памяці сувой,
Гартаць адчайна годы...
Ты той, каго няма са мной.
I хто са мной – заўсёды!
|
|
