Схіляю галаву, нібы на плаху, Перад табой Пры вогніку зары. ...Нагавары бязглузьдзіцы I страху I нават беспрычынна Пажуры. Скажы, што незваротна, Небясьпечна Гарыць касьцёр высокае пары. Скажы, што ты – на міг, А не навечна. I да пакут мяне Прыгавары. Я буду нават Гэтым словам рада. Зямная ціша нас Аберажэ. Бо знаю боль, Бо зьведала няпраўду – Спакойны твар таго, Хто ў твар ілжэ.
|
|