Жораў ты, а я – сініца,
Нас абоіх бура б’е.
Разам нам не пасяліцца,
Пасялюся – у табе!
Што за пільная павага:
Ані кроку – без вачэй.
Мёды п’ём, а душыць смага:
Што ні кропля, то гарчэй.
Што ж за вогненнае шчасьце:
Скошан лёс, як сенакос.
Да цябе мне не прыпасьці –
Прыпадаю да нябёс.
|
|
