Яшчэ паўкроку – і вярста
Сканала у мальбе.
Няпраўда, іншым ты ня стаў,
Як ведала цябе.
Не замасьцілі жаўрукі
Адкрыты мой прарэх –
Каляны крок, і лёд рукі,
I вымучаны сьмех.
Спытае хтосьці: «А было ж?»
«Было ж! – скажу ў адказ. –
Як ціхі гром, як фінскі нож,
Як сонца на заказ».
А час – дзівак. I лёс – дзівак:
Між нас, як паміж скал,
Каторы год усё ніяк
Ня скончыцца фінал.
|
|
