Дзе – зелен чорт-асот,
Дзе – рожкі буралому?
...Баялася грымот
I ўсё ж – чакала грому!
Зьбягала аваднёў,
Сьляпой асвы пякучай.
Палохалася пнёў –
Любіла лес дрымучы!
Як вырас жніўны дзень!
Бяз краю – такавішча.
Вясёлая з надзей –
То – зерне, то – іржышча.
Пацяжалеў хатуль,
Хоць песень і няпоўна.
Жывая я,
пакуль
Шапчу сабе: «Цудоўна!»
|
|
