Ці шлях занясло кудасою,
Ці зоры ня хочуць устаць?
Здаецца, слыву гарадскою,
А ногі ад пожні шчымяць.
Спаслаў жа шчасьлівую муку
Мне лёс
над паперай карпець.
Бяз крыўды прымаю разлуку,
Агонь спасылаю на сьмерць.
Я так над пакутай шчырую
I так над свабодай лячу,
Як быццам адолець сырую
I мёртвую глебу хачу!
|
|
