Я Вам гляджу прыветліва ў твар
|
О, як агонь з-пад сэрца выкрасала, А разам з гэтым сьвет зьвінеў ва мне. Я знаю: ўсё, што сёньня Вам сказала, Бязмоўна час шалёны праглыне. Рубцы мае, і раны, і асколкі, Вішнёвы цьвет і ядлаўцавы куст! I некаму не дагаджу, ды толькі Хіба ў глухога бездакорны густ? I цьвет, і гром зьмяняюцца з гадамі. Ды цяжалець суроваму вязьму. Пакуль сьвятло, пакуль я маладая – Я сто начэй у наймічкі вазьму! I ападзе, як яблык мне на рукі, Любві найшчодры, найкароткі дар. З такою ласкай і з такою мукай! – Я Вам гляджу прыветліва у твар.
|
|