РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Яўгенія Янішчыц
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Замірае лецейка
Прашумеў каршун. Узьвіўся сокал.
Дыхае расою сенажаць.
Замірае лецейка.
                                    Высока
Зоры прахалодныя зьвіняць.
 
Ані зыку. Толькі ў лёгкіх кронах
Кросны вёсен сьцішана рыпяць.
I ня трэба па лістох зялёных,
Па гадох зялёных сумаваць.
 
Па гасьцінцы звонкаму, па полю,
Дзе гуляе спрытны вецер-буй,
Адпускаю душаньку на волю, –
Ты яе дарэмна не пільнуй!
 
Ой баюся месц, дзе распанела
Глухата,
                  дзе празь мяшчанства тхло –
Ні адной сьлязы не закіпела,
Ні адной прыпеўкі не ўзышло.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.