Сьвет прасторны і вялікі.
У сумётах. У расе.
Вось і здадзены залікі,
А экзамэны – ня ўсе.
На расхрыстаных, гарачых
Хвілях
ластаўкай кружу.
Родна мацерка ня бачыць,
Як жыву я, з кім дружу.
А ці ў полі заначую,
А ці сонца разбуджу –
Родны бацюхна ня чуе,
Што – сьпяваю, чым – тужу.
Друг далёкі, што з табою?
Не чутно. I не відаць.
I апроч сябе самое,
Мне
няма з каго спытаць.
|
|
