Пакуль яшчэ зялёная зямля
Трымае нас па міласьці закона,
Сынок і Маці – зерне і ральля.
Сынок і Маці – мудрая ікона.
I сьпеюць хай удзячныя гады,
Бяжыць удаль дарога палявая.
Ён для яе маленькі назаўжды,
Нявопытны,
пакуль яна жывая.
Крывавы час, адкінь свой грозны меч.
Прыслухайся да сьцішанага слова.
З кароткіх, як само жыцьцё, сустрэч
Саткана іх нявечная размова.
|
|
