Бярэш мяне, палоніш зноў, Матрыярхат прыроды. Ты ў буйнай квецені садоў – Пара любові й згоды. I запячэ, і зашчыміць, Як рана нажавая, У грозных водблісках зарніц Пара любові й жалю. I будзе першаю сьлязой Нясьмертна дол накрыты. I я прыму цябе з азоў – Пара любові й крыўды. З высокай годнасьці душы, З адчайнага напеву, Ты скажаш мне, як трэба жыць, Пара любові й гневу!
|
|