Спрабую ўласны боль забіць
Спакойнымі вачыма.
Прасьцей жыву, чым можна жыць.
Складаней – чым магчыма.
Жыву зь нізінаў і з вышынь,
Між сонца і між грому
У век машын. У век маршчын –
Душэўных, як вядома.
Чым славен наш азёрны край?
Багата чым Айчына?
Браток, Ямелю не зваляй!
Сястра, ня зблоць Жанчыны!
Нам, як пачатак буквара –
Сьвятло, Любоў і Годнасьць.
I як асеньняя пара –
На сэрцы сум і гордасьць.
|
|
