Ой, пайду, пайду я
ды ў старонку тую,
дзе мая дзяўчына
ўсё па мне сумуе...
Дзе начамі вецер
песьні, казкі бае,
дзе мяне матуля
сумна выглядае.
Дзе над роднай хатай
ціха дуб нагнуўся...
Ой, пайду, пайду я,
касой размахнуся!..
Пакашу атаву,
пакашу я зельле, –
шыкуй, дзеўка, скрыню
шыкуй на вясельле!
Прыдбай, дзеўка, мёду
за наш Край чароўны,
за тваё здароўе, –
вып’ю чару поўну!
Ворагам на ганьбу –
вып’ю я другую!
Трэцю за палоску
сваю дарагую.
А калі сьпяеш мне
ціха нашу песьню
і дасі мне вуснаў
сьпелыя чарэшні –
я за іх, за косы
у чырвонай стужцы,
аддам душу, сэрца
табе – Беларусцы!
Дык чакай, галубка, –
я прыйду, вярнуся!
Ні цябе, ні Краю
свайго не зракуся!
|
|
