РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Ларыса Геніюш
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Скажы
Ой, дзяўчына, скажы –
чаму сум ўсё ляжыць,
ды туга ўсё на твары прыгожым?
Можа месяц бляды,
мо’ дзяцюк малады
тваё сэрца так рана трывожыць?
 
Табе-ж родзяць ляны,
ўзорам тчэш дываны,
кужаль белы, як сьнег, на паляне!
Сама – быстры той птах,
Нёман сіні ў вачах,
засьмяешся – як сонца прагляне!
 
Чаму сумная ты?
Быццам скарб залаты
табе косы на плечы апалі;
твар твой – рожы лісткі,
стан як вербаў гнуткі
і за працу усе цябе хваляць!
 
– Глянь – там горад відно,
я сумую даўно,
ці-ж, запраўды, ніколі ня зналі,
што ў дзявочых грудзёх,
жаль бязьмерны залёг,
як братоў ў кайданы закавалі?
 
Глянь – там горад, а ў ім
тужаць ноччу і днём
сакалы нашай роднай Краіны...
Май красуе, цьвіце,
а за кратамі цень,
нават сонца там коскі ня кіне!
 
Там – дзе сосны, дзе дуб,
там – дзе пушчы, дзе зубр,
на магілах дзядоў, на курганах,
у старых гарадох,
на’т на славы сьлядох –
ўсюды вораг, усюды татарын!
 
Калі хочаш любіць,
калі хочаш здабыць
беларускае сэрца дзяўчыны –
дык-жа мусіш устаць,
памагчы разарваць
кайданы наймілейшай Краіне!
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.