Досыць! Алах ўжо губляе пакорных.
Болей ня страшны крывавы капрыз.
Ля пірамідаў народнага гора
будучыня устае, як сфінкс.
Пад сьвятлом іскрамётных надзеяў
рассыпаецца ў попел страх,
ажывае, ўстае, маладзее
на зямлі сваіх продкаў фелах.
Каб ня стала зямля пустыняй,
каб ня плакаў фелах ля магіл,
Прамэтэі ўстаюць маладыя,
разьліваецца шчодра Ніл.
1956
|
|
