Аднойчы зь сінімі вачыма, стрункая, як чарот, зьбірала ягады дзяўчына то у збанок, то ў рот. «Глядзі, збанок будзе няпоўны, дзяўчына без турбот». Сьмяецца: «Ягады ўсё роўна аднойчы ў год». I клала жменькаю пароўні, салодкія, як мёд, каралі ягадаў цудоўных то у збанок, то ў рот. Аднойчы рожавай вясною на яснае чало, як трэпет сэрца пад рукою, каханьне надышло. «Ня йдзі, дачушка, на гуляньне і стужкі не ўплятай». «Пайду. Адно ў жыцьці каханьне, адзіны май». Пяяла моладзь, млеў гармонік каханьнем да відна. Гулялі хлопцы неўгамонна, бо маладосьць адна.
1959
|
|