Вось і ўсьмешка, як вясёлка ў кроснах. А каб хто ж яе і паспытаў: Вывернуў кажух мой бацька хросны, Удавец-браток надзеў каптан. А каптан – зялёны ўвесь і горкі, А браток, надзіва, гаваркі – Круціць мне сланечнік цуда-зоркі, А на ёй – вавёркі і ваўкі. А на ёй – лагодныя авечкі, Гордыя алені і зубры... Дык чаму ж згасаю тонкай сьвечкай, Нібы паміраю без пары? Мне шкада і хроснага, і брата, I зары, што стаяла ў акне. Гэты маскарад і гэта сьвята – Спэцыяльна, знаю, для мяне.
|
|