Крутыя берагі.
Аглухлыя азёры.
«Ты ёсьць – і сьвет другі!» –
Мне чуецца ў прасторы.
Пад купалам нябёс,
Дзе голас, як літаньне,
Такі нам выпаў лёс:
Суцэльнае чаканьне.
Ад промня – да тугі,
Ад жалю – да усьмеху.
«Ты ёсьць – і сьвет другі» –
Расколваецца рэха.
Далёкі, дарагі,
За лесам, за гарою...
Ты ёсьць – і сьвет другі! –
Сама сябе загою.
|
|
