 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
I падкажа мне сьцяжыну гром
I яго бурчаньня адгалоскі.
Я ўвайду ў забыты Богам дом
На краёчку апусьцелай вёскі.
Колькі сьпеўных верасьняў сплыло,
Колькі белых адшумела маяў...
Ў доме гэтым ціша і цяпло
I утульна – болей не бывае!
Ацішэю. Што там да размоў!
На краі самотнае пяшчоты
Не баіцца цётухна грамоў,
Як і не баіцца адзіноты.
Тэпае ад печы да стала,
На партрэты дзетак пазірае.
(Вось і ўсіх вачамі абняла!)
Час такі – што лепей не бывае.
Час такі – да хуткасьцяў ахвоч,
Нават зь мёдам – часта несалодкі.
Малітоўны погляд карых воч
Моны Лізы? Не, палескай цёткі!
Ах, дзянёчкі, дзетачкі, гады, –
Дзе ж яны, сьвітальныя такія?
Два вядры, паўнюткія журбы.
Два стагоддзі: космас і Марыя.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
