Уваж. Хай быль-трава
Ня будзе горкай піжмай.
...Ён, мама, двойчы два
Гэрой. Паклон, што выжыў!
У срэбры – галава.
I смута – агнявая!!
Ты, мама, ратных два,
Удоўка радавая.
Ты, мама, да канца
Пакорліва-сьвятая...
А некаму сьвінца
Дагэтуль не хапае.
А ворагу пячэ
Зялёны звон планеты.
А ў хіжасьці яшчэ
Плянуюцца ракеты.
Ня дай жа лёс, калі...
За намі, мама, тыя,
Навекі што ў зямлі
I двойчы два – жывыя!
|
|
