Калі змагла б, вярнула б я ня слова:
Адзін прамень – зямлёй і небам між.
Мой ясны сьвет, зялёная дуброва,
Ты ўсё шуміш, ты ўсё яшчэ шуміш.
Адзін прамень! Яго шукаюць рукі
Аблокамі і кручаю паміж.
Зялёны ліст нясьцерпнае разлукі,
А ты зьвініш. Ты ўсё яшчэ зьвініш.
Шукае смага ў працы паратунку,
А дзень з гары ляціць, як пара лыж,
Крыжасты шлях сумненьняў і лятункаў,
Чым далей, боль, – мацьней яшчэ баліш!
Адкрыты дням і снам трывожным вочы,
Дзе так нацята стоеная ціш!..
Страла, што паўзь мяне прайшла аднойчы,
Ты ўсё ляціш, ты ўсё яшчэ ляціш.
|
|
