I кожны дзень – гарачы вырай
Зьдзіўленьняў, радасьці, клапот.
Так я іду на голас ліры,
Дзе ўсё – фантазія, палёт.
Які зайздросны сьвет паэта –
Зь нябачных промняў вобраз ткаць,
I – заміраць на схіле лета,
I ў вольным слове ўваскрасаць!
Яшчэ сьвітаюць і лунаюць
Сузор'і вернасьці ў палях.
Няхай грамы ператрасаюць,
Пераварочваюць мой шлях.
Але гудзе любові крыльле,
Шчасьлівы славячы прыгнёт.
Жыцьцё маё, і там, на схіле,
Ты ўсё – загадкавы палёт.
|
|
