Такой прысьні, як яблыневы сад.
Там не ачахла сонечная сьцежка.
Хвалюецца высокі сьнегапад,
А на губах – іскрыстая усьмешка.
Нібы прадаўшы жыта, сьпяць сваты,
А на вусах – па зманліваму слоўцу.
Мы пройдзем праз драпежныя пасты
Шыпшыньніку і хітрага ядлоўцу.
Гусьцее пільнай ночы абалонь,
А наша лодка, як на сьмех, бяз донца.
Ды пройдзем праз калінавы агонь,
Каб затрымацца на узьлёце сонца!
Запамятай такою, як была,
Зьдзірала як нясьцерпныя кляйноты.
Сьмяюцца вочы, поўныя сьвятла,
А на губах – гарчавінка самоты.
|
|
