Будую дом. Палац ня ломкай гліны. У друз парассыпаецца бэтон. Жывых людзей прывальваюць руіны. Я пабудую трывалы дом. Са сьцежак ён, што праляглі празь церні. Ён са змаганьня, дзе мае сьляды. З малога і вялікага цярпеньня, народзе мой, стары і малады. Мой век мінуўся, жудасны і сумны. Зь сяўні маёй наступіць умалот, як будзе жыць акрылены, разумны, паэтамі праслаўлены народ.
|
|