Ад моцнага ветру павеву Ляцяць сёньня яблыкі з дрэва Цяжкія, бы золата зьлітак, На стол наш гасьцінны прыбытак. Як дар, на мае далоні Антонаўкі падаюць сёньня. Упрыгожаць мас застольле, Калі пабялее поле. Цьвярдыя, духмяныя, сочныя, Радуюць сэрца і вочы мне. З высокага дрэва, бы зь неба. Не, іншых «ракетаў» ня трэба!
|
|