Поўны тугі, поўны красы
сэрцаў народу адданых
край, гдзе жывуць Беларусы
сьпяць змагары на курганах.
У сэрцах расьце волі зярнё
у полі красуецца збожжа.
Гоні пажнём радасным днём,
Бог здабыць волю паможа.
Вятры гудуць зьдзеку ў адказ
моладзь на веча склікаюць,
заўтра з за хмар узыдзе для нас
сонца над змораным краем.
Воляй шумяць сосны ў бары,
воляй гамоніць калосьсе,
зь ціхіх сяліб верны парыў
Богу малітвы даносіць.
Дні ў кайданах – думы ў агне,
сэрцы хвалююцца верай.
Прыдзе для нас гору канец,
прыдзе на нёманскі бераг.
Дрэвы гудуць, вёскі ня сьпяць,
звоніць надзеяй калосьсе,
сьпевам вятры ў неба ляцяць,
Богу малітвы даносяць.
|
|
