Мара – ня быць абароненым
Ад сьмерці.
Ціха вуснамі вусны
Згрэбсьці.
Сьпі, дзіцятка, сьпі...
Мовіць словы,
На якія можна адказаць
Толькі маўчаньнем,
І кідаць іх
Па начах мне.
Сьпі, дзіцятка, сьпі...
Мы надта маладыя, каб жыць,
І старыя, каб ісьці на вайну.
Наш занятак –
Хутчэй астыць.
Наша справа –
Пайсьці ка дну.
Нашая ганьба –
Нашая слава.
Нашая страва –
Нашая мара –
Ня быць абароненым
Ад сьмерці.
Ціха вуснамі вусны
Згрэбсьці.
Ну, і добра.
Ну, і ладна.
Сьпі, дзіцятка, сьпі...
|
|
