Год стары дзяцей склікае, Ён да ўсіх пытанне мае. Сеў паважна ў крэсла: — Што, вясна, прынесла? — Я прынесла травы, кветкі, Птушкі ў неба, рыбу ў сеткі. — А я, лета, нясу хлеба, Маю ягад, колькі трэба, Ўсё зграбаю сенажаці, Не сяджу ніколі ў хаце. Людзям збожжа, дрэву — плод, Птушкам — гнёзды, пчолам — мёд. — Я, татуля,— твая восень. Змалаціла ўсё калоссе. У садзе яблыкі паспелі, Птушкі ў вырай адляцелі. Я арэхаў назбірала, Бульбу ў полі пакапала. — Я — зіма. Работу маю: Дол абрусам засцілаю. Я дні-ночы на хаду. Пражу белую праду. Едзе сын, Новы год,— Вось і ўвесь дзядулеў род.
|
|