У дзеда Мікіты -
Коцік сыты-сыты.
А ў бабулі Стэпкі —
Кошачка, як шчэпка.
— Можа памяняем?—
Хітра дзед пытае.
— Калі ж я, прызнацца,
Не хачу мяняцца.
Сыты твой — гультаік,
Сырадой глытае,
А мая — худая,
Ды мышэй ганяе.
Як агорне скруха
Надвячоркам хмурым,
Мне пяе на вуха:
— Му-ры, му-ры, му-ры.
|
|
