Не чакай у трывожным бяссоньні на ціхуткі жаночы прыход. Не жадай у суровае сёньня дурману палымяных пяшчот. Калі змрок зьліжа скалы Ўралу і заціхне ўсялякая дзіч, не прасі, каб я песьні сьпявала, у свае мужныя рукі ня кліч. Не палонь, адвярні крыху вочы, не кранай, як уласьнік, рукі, дарагі, як жыцьцё, Васілёчак, мне мілейшы за ўсе васількі.
1953
|
|