Што мне жонка! Што мне дзеці! Эх, Панас, ваўсю гуляй! Ёсьць шчэ мерка жыта ў клеці, Хаім, піва падавай! Напляваць мне на падатак. Што мне земскі, старшына! Хаім, люльку на ў задатак, – Дай мне царскага віна, Дай мне булку на паўзлоты Ды прыпраў мне селядца! Ўсё прап’ю: халат і боты... Пачынай, Панас, з канца! Вось ідзе Панас, сьпявае, Страшыць жонку і дзяцей, Кулаком усім махае, Пабудзіў усіх людзей. Дома ён разбушаваўся, Ды вяроўку дзед прыпас... Пад сталом ноч пракачаўся П’яны зьвязаны Панас.
|
|