Яшчэ мяне зусім няма
Ні ў шуме траў,
ні ў лісьцях юных,
Ды ўжо іскрысты сьнег зіма
Заткала мне на падарунак.
Яшчэ няма мяне.
Але
Чаканьне ёсьць і ёсьць трывога.
Ёсьць хлеб, і песьня на сяле,
І ў сьвет шырокая дарога.
Яшчэ няма мяне.
Аднак
У залатым рознагалосьсі,
Нібы узрушаны мастак,
Мой першы сьлед
малюе восень.
|
|
