RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,               
Smutak i radaść maja!..
      
 
Jakub Kołas
    Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka    
Janka Kupała
Vieršy
Kantekstny tłumačalny słoŭnik
Ihnat i pjaŭki
Bajka
Let šmat
      Tamu nazad
      Ihnat
Haračynioj, zdajecca,
      Kupaŭsia ŭ rečcy
      I, jak na hrech
(Badaj, što zajac,
      Pahaniec,
      Ściežku pierabieh),
K adnoj ź dźviuch noh
Prynadziŭ pjavak troch.
      Pryłipłi, ciahnuć, jak maha,
      Až sochnie, korčycca naha.
Biada! Ŭžo kinuŭsia i siak i tak,
      Zacisnuŭšy kułak,
Da ichniaj skury niebarak, –
      Jany ž kab dbałi:
      Smokčuć dalej!..
«E, hodzie, kińcie ŭžo daić, siastrycy,
      Ci ž mała vam svajoj vadzicy? –
      I śmiech, i hrech, i styd, skažu ja,
      Smaktaci kroŭ čužuju!» –
      Tak im navučna jon tałkuje,
      I ŭ toj ža čas
(Nia pieršy pjaŭkam, vidna, raz)
      Pačuŭ adkaz:
      «Maje susiedki vinavaty», –
Kiŭnuła ź ich adna Ihnatu,
Jak jość usia ŭ błiskučych łatach,
      I paciahnuła ciopły smok,
Až kolka ŭ kruk zhibała bok.
«Nia mnie, a henym dźvium kryvioj
      Žyć chočacca čužoj», –
      Pačuŭ jon ad druhoj
      Taŭstoj, taŭstoj,
Dy siorb, ad pieršaha jamčej,
Dać musiŭ z žyłiny svajej.
      «Ja? ja tak tolki, z dabraty,
A voś za tych vaźmisia ty!» –
Z čarodu trejciaja chlusnuła,
Najbolej kiemkaha ahułu,
I smahła, smahła smaktanuła...
 
*

      Što dalej tam było, –
      Da bajki nie dajšło.
Pjaŭki ž (oj, čort niedzie rad!),
Choć dniej syšło – prachodzić šmat,
      Žyvuć jak by ni ŭ čym, –
A tolki, jak dać radu im,
      Varoža ŭsio Ihnat!..
 
1909
 
 
 
 
Padabajecca     Nie padabajecca
2009–2020. Biełaruś, Miensk.