Ой, сябры мае вы, мілы, Дзе цяпер вы, дарагія? Ці схавалі свае сілы? Ці ёсьць думкі маладыя? Тыя думкі, тыя мысьлі, Што душу нам хвалявалі, З-за каторых хмары зьвісьлі, За што зь нівы нас сарвалі? Нас з народнай ціхай нівы Разагналі па ўсім сьвеце... Ці здаровы вы, ці жывы? Дзе вы, мілыя? Гукнеце! Ці зьбяромся зноў калі мы Ў нашым бедным родным краі, Як бы птушкі пасьля зімы? Дзе вы, хлопцы? Я гукаю! Не, няпраўда! Быць ня можа, Каб ня грэла цёпла сонца. Наша праўда нам паможа – Блісьне нам сьвятло ў ваконца!
|
|