Залатымі манетамі зорак Зноўку сьвеціцца неба над намі Неба ў нас – беларускае мора Зь белакрылымі ў ім караблямі. Адабраць у нас мора хацелі, Наша мора адзінае ў сьвеце, Каб на мора мы больш не глядзелі I жылі па лясох, як мядзьведзі. Мы ў вяках зьбераглі сваё мора, І нас мора ад бед зьберагае, Залатымі манетамі зорак Уначы яно нас абсыпае. З мора нашага нехта сьмяецца, Але мора ў нас ёсьць, як і Ўчора. Маё цела зямлі застанецца, А душа – пераселіцца ў мора.
|
|