У бярлозе ты радзіўся,
На мякіне гадаваўся,
За скарынку хлеба біўся,
За капейку мардаваўся.
I жывеш ты, як скаціна,
Ўсякіх злыдняў корміш многа.
Ад пакуты гнецца сьпіна,
I ня бачыш ты нічога.
О, каб вочы прасьвятлелі,
Каб на вушы быў лягчэйшы,
За быдля б цябе ня мелі,
Сьцежкай ты б ішоў прасьцейшай!
1909
|
|
