РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Якуб Колас
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Жніўныя песьні
Жарыць сонца безь літосьці,
Варам пыша ад палёў,
Трэцца жыта ў пыл на просьце,
Зерне сыплецца далоў.
 
Хоць бы хмарка дзе на небе,
Хоць бы рэдзенькі цянёк!
І бяз часу ў цьвёрдай глебе
Сьпее грэчка і лянок.
 
Душна ў полі і маркотна.
Постаць жоўтая хлябоў
Ціхім шолахам гаротна
Просіць жнеек і сярпоў.
 
Вось прыйшлі і жнейкі ў поле.
Заскакаў крывы сярпок,
І панёсься на прывольлі
Жнейчын звонкі галасок,
 
Сакавіты і пявучы,
Як вясенька, малады,
А тон жаласны, цягучы,
Поўны жальбы і нуды.
 
І панёсься ён мяжою,
Вольны будзячы прастор,
Потым скаргаю-сьлязою
Ў неба вырваўся, замёр.
 
Колькі смутку ў песьні жніва!
Хто той смутак парадзіў?
Ці жыцьця лёс нешчасьлівы,
Ці журба сялянскіх ніў?
 
Ці ты, поле, грунт няплодны,
Горам песьню абвілі,
Каб аб краі нашым родным
Мы забыцца нев маглі?
 
1912
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2022. Беларусь, Менск.