Ў небе бяздонным, дзе хмаркі купаюцца
Ў золаце яркіх агнёў,
Вольныя песьні штодзень разьліваюцца,
Чуюцца крыкі стрыжоў.
Ціха трапечуцца лісьці зялёныя,
Зь ветрыкам мову вядуць;
Вішні, узьняўшыся белай каронаю,
Быццам дзяўчаты, цьвітуць.
Поўніцца пахам паветра, ўліваецца
Ў грудзі гаючым віном;
Мыецца краска расой, уціраецца
Цёплага сонца сьвятлом.
Хмарка за хмаркай плывуць, лёгкакрылыя,
Ціхай задумай паўны.
Эх, як прыгожы вы, раніцы мілыя,
Сьветлыя мары вясны!
1914
|
|
