Ў небе бяздонным, дзе хмаркі купаюцца Ў золаце яркіх агнёў, Вольныя песьні штодзень разьліваюцца, Чуюцца крыкі стрыжоў. Ціха трапечуцца лісьці зялёныя, Зь ветрыкам мову вядуць; Вішні, узьняўшыся белай каронаю, Быццам дзяўчаты, цьвітуць. Поўніцца пахам паветра, ўліваецца Ў грудзі гаючым віном; Мыецца краска расой, уціраецца Цёплага сонца сьвятлом. Хмарка за хмаркай плывуць, лёгкакрылыя, Ціхай задумай паўны. Эх, як прыгожы вы, раніцы мілыя, Сьветлыя мары вясны!
1914
|
|