РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Уладзімер Караткевіч
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
З падсьветам
Пад вербамі, што нахіляюць
У цемры над вірамі стан,
Над ціхаю вадой палае
Маленькі залаты вулкан.
Смальлё ў жароўні сыпле іскры,
І ціхай рэчкі глыбіня
Сьвятлом няпэўным, алым, чыстым
Праніклася амаль да дна.
Ноч пахне радасна і смутна
Вярбовай горкаю карой,
І нос чаўна плыве нячутна
Над змрочным лесам пад вадой.
І ў гэтым лесе, дзіўным, сінім,
Стаяць забіўшыся углыб,
Шырокія тугія сьпіны
Заснуўшых пад вадою рыб.
Трапечуць багавіньня струны,
Рыб клоніць бурштыновы сон...
Замры, падобны да Нептуна,
Трызубец сьціснуўшы ў далонь!
Бліжэй! Бліжэй! Як сьлёзы цёплыя,
Ад жаркіх водбліскаў сьвятла
Чырвоныя падвескі кропляў
Нячутна падаюць зь вясла.
Адзін удар трызубай снасьці,
І ў ходзе казачных падзей
Жывое, трапяткое шчасьце
Само ў далоні упадзе.
 
1.V.1957.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.