Навальніцы няма, навальніца сышла,
Хмары далей паціснулі ў сьвет,
І страхлівая цьма, дажджаная імгла
Разам зь ёю пайшлі ў адзін сьлед.
Хоць грыміць яшчэ гром і зямельку трасе,
Хоць маланка жахліва гарыць,
Над раўком-капяжом ў саламянай страсе,
Як сьляза, яшчэ кропля дрыжыць;
Але глухне раскат, і маланка радзей
Палыхае ў гняўлівых клубках...
Заспакойся ж, мой брат, і глядзі весялей,
Бо сьмяецца ўжо сонца ў палях!
1921
|
|
