Памяці Янкі Купалы
Падбіўся ў дарозе ты, дружа, І вочы пагасьлі твае. У шуме жыцьцёвае сьцюжы Байца-песьняра не стае. Сьпі спакойна, спачывай – Не забудзе цябе край. Ня суджана, знаць, табе, браце, На родныя гоні зірнуць І ў нашай разбуранай хаце Народ да работы гукнуць. Сьпі, мой дружа, спачывай – Не забудзе цябе край. Пакончыўшы зь дзікай ардою, З варожаю цемрай і злом, Мы ўспомнім усёй грамадою Цябе за жалобным сталом. Сьпі, мой браце, спачывай – Не забудзе цябе край. Успомнім як лепшага сына, Аддаўшага дар песьняра Народу і роднай краіне, Дар яркі, як золак-зара. Сьпі, саколю, спачывай – Не забудзе цябе край. Шмат сьцежак з табою прайшлі мы, Адзін пракладаючы сьлед, І слухалі голас радзімы, Каб несьці той голас у сьвет. Сьпі, баяне, спачывай – Не забудзе цябе край. І вось абарваліся ніці – Сышоў ты на вечны спакой, Буйнейшы наш колас у жыце, Наш дуб лугавы над ракой. Сьпі, гусьляру, спачывай – Не забудзе цябе край. Парваліся струны, разьбіты Цудоўныя гусьлі твае, Краіна жалобай спавіта – Байца-песьняра не стае. Сьпі спакойна, спачывай – Не забудзе цябе край.
1942
|
|