РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Якуб Колас
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Арол
Шмат думак снуецца ў дарозе
Пад стук аднастайны калёс...
Пустэля. Ні хвой, ні бяроз,
А стэп замлявае ў зьнямозе.
 
Мой друг дарагі! Што скажу я?
Прызнаюся проста: пра Вас
Я думаў, гадаў, і ня раз.
Вітаў я зямельку чужую,
 
Вітаў я і тыя куточкі,
Што Вас узрасьцілі ў красе,
І Вашы парывы, і радасьці ўсе,
І добрыя дні Вашы й ночкі.
 
І сумна было мне: нічога,
Нічога ж ня ведаў, дзе Вы,
І думкі ня йшлі з галавы –
Дзе ж Ваша праходзіць дарога?
 
Няўжо ж не сустрэну ніколі
Ні ў гэтым, ні ў іншым краю
Вясну маладую маю,
Што ў ценю прыкрылі таполі?
 
Няўжо ж у садочку вішнёвым,
Дзе Вы апявалі вясну,
Я болей на Вас не зірну,
Ня ўчую ўжо Вашага слова?
 
І раптам – адкуль невядома –
Мільгнулася думка-страла:
Дзевятага згледжу арла –
І друга застану я дома.
 
Быць можа, наіўнаю, сьмешнай
Пакажацца Вам варажба,
Ды ў ёй гаварыла журба
Душы маёй стомленай, грэшнай.
 
І от – прасьвятліліся вочы...
Арол сьветлакрылы! Арлу
Прыношу я чэсьць і хвалу
За тое, што мне напрарочыў.
 
1943
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2022. Беларусь, Менск.