Хутка восень надыдзе, а там і зіма,
А цябе ўсё няма, а цябе ўсё няма.
І сьнягамі сады і сьляды замяце,
І рака сінім лёдам за ноч зацьвіце,
І асьветліцца неба, і абудзіцца дзень,
І ўзьляціць, як груган, нада мною мой цень,
І ён знойдзе цябе, як знаходзіць сьвятло
Адзінокі сьляпы, што ідзе празь сяло,
Што ідзе і ня знае, што хутка зіма,
А цябе ўсё няма, а цябе ўсё няма.
І яму пра цябе, як пра дзень, раскажу,
Быццам бы адпушчу да анёлаў душу...
Хутка восень надыдзе, а там і зіма,
І зіма, можа, будзе нібыта турма,
І таму не сьпяшайся вяртацца дамоў.
Я таксама, напэўна, адсюль бы сышоў,
Каб табе не сказаў што век буду чакаць,
Быццам Храм для дваіх на гары будаваць...
|
|
