Пад тваімі вокнамі рабіна
Сумная, як нашая Айчына,
Сумная, бо хутка ўжо зіма.
І глядзіш ты на рабіну ветла,
Ад рабіны ў панадворку сьветла,
Ды чамусьці радасьці няма.
Хутка ўжо сьцямнее ў панадворку
І ў нябёсах Бог запаліць зорку,
І глядзець на зорку будзеш ты.
І ўрасьце ў душу тваю рабіна,
Сумная, як нашая Айчына,
Сьветлая, як восеньню лісты...
|
|
